top of page

Canti scritti da Domenico Meo

Lë cundradë d'Agnéunë

Canto dedicato alle varie contrade dell’agro di Agnone. Scritto da Domenico Meo e Antonino Patriarca è stato musicato, nel 1986, da Lino Mastronardi ed eseguito per la prima volta dal Gruppo Folkloristico i Dragoni del Molise allorquando, dal 15 al 30 ottobre 1986, si è esibito in Canada al cospetto degli emigranti agnonesi. A fine anni ottanta il canto era inserito nel repertorio del Gruppo Folklorico Rintocco Molisano.  

Esecuzione dei Dragoni del Molise a Montreal

 

Scènnë d’Agnónë truuàmë Codalunghë

addó lë vóinë së vàivë chë lë cunghë,

së vàivë chë lë cunghë, së vàivë chë lë cunghë;              

cchjù bballë Tëmassë e Pannariccë

chë së cë indrë ndë n’arrìescë spiccë,

Ciaciòcchëla, la Mucciafòida e Pappullë

t’armannanë satullë, t’armannanë satullë.                                                              

Magnasardë, Mëngarìellë e Sëcchjarë

cë manga sólë e soltande ru marë,

e pó Bbelladónna e Sctanghillë

màila, pàira e crésctëiéanë arzìllë

màila, pàira e crésctëiéanë arzìllë.                                                          

Vallòcchjëra, Cupèllë e Maranghìunë

lóiva, òrtëra, ma ngì sctà cchjù nëscìunë

Përfilië e Chëcuccë lóchë ngióima

dë Sandë Nùofrjë tìenë tànda stóima

dë Sandë Nùofrjë tìenë tànda stóima.                                                                    

Rizia, Zzarlénga ë Ssciabbacchë

massarië néuuë, trattìurë e vacchë,

accandë arru Uallónë ru Cìerrë scta Maravècchja

e ógni uagliéuna a ru sólë së spècchia

e ógni uagliéuna a ru sólë së spècchia.

                                                                   

Massarìë dë Còccia e Tëdischë

panë, cascë e vinë frischë.

Cëcchëtònnë arrë pìedë dë la mundagna

quàndë fa callë s’assulagna

quàndë fa callë s’assulagna,                                                                 

a Sbrascia e la Macchia é nvìernë e sctatë

chë tré maglìunë scté sèmbrë tarmatë.

Sandë Jìrchë e Forapèquëra nghirë pëdiélë vërdëggèndë

jë passa la uëlójja dë fatëìa, dë fatëìa a tuttë quèndë

dë fatëìa a tuttë quèndë.                                                       

 

La Tavèrna e L'acquë Vóivë,

dalle cullóinë ce èssce le vóine

Vërróinë e Pësciarìellë fénë ru surróisë

arru pajòjësë cchjù bbìellë dë l'Aldë Mulóisë

arru pajòjësë cchjù bbìellë dë l'Aldë Mulóisë.

                                                       

Còlle Lappìunë e la Mundagna

da rassë gna së màgna, da rassë gna së màgna,                               

a Cassillë e Fondësammìuchë

së sèndë n’addórë dë pallòttë chë ru sìuchë.

Rë Tupècchjë e Sanda Luciójja

ìuua ë cërascia chë mittënë uëlójja

ìuua ë cërascia chë mittënë uëlójja.

                                                                      

Chéscta é sctata na bbóna uccasiéunë

pë parlà dë lë cundradë d’Agnéunë,

só tuttë fatiatìurë e dë bbon\ chéure

e a nìuuë cë dìanë tanda unéurë.

 

 

Le contrade di Agnone

 

Uscendo da Agnone troviamo le masserie (Fossato, Bonavolta)

dove il vino, si beve con le conche,

più giù Tamasso e masseria di Marcovecchio Domenico

dove se ci entri te ne ritorni carico.

Malpasso, la Mucciafera e Pappullo

ti rimandano sazio.

 

Tre Olmi, masserie Marcovecchio e Secchiaro

ci manca solo e soltanto il mare,

e poi Belladonna e Stanchillo (Femmina Morta, Colle Sant'Angelo, Santo Stefano)

mele, pere e persone arzille.

Vallocchie, Cupelle e Marangoni

olive, orti ma non c'è più nessuno

Porfilio e (masserie Cocucci e Morse D'Agnazzi) lassù

di Sant'Onofrio hanno tanta stima.

 

Rizia, Zarlenga e Piano dei Prati

masserie nuove, trattori e mucche,

accanto al Vallone del Cerro c'è Maravecchia

e ogni ragazza al sole si specchia.

 

Le masserie di (Marzovecchio, Colle Toccie) e Tedeschi

pane, formaggio e vino fresco.

Ciccotondo ai piedi della montagna

quando fa caldo si gode il sole,

a Sbracia e la Macchia o è inverno o è estate

con tre maglioni senti sempre freddo.

San Quirico e Forapecora tra gli alberi verdeggianti

gli passa la voglia di lavorare a tutti.

 

La Taverna (Petronero) e Acquevive (Canala),

dalle colline ci esce il vino,

Verrino e Masserie Pisciarello fanno il sorriso

al paese più bello dell'Alto Molise.

 

Calle Lapponi e contrada Montagna

accipicchia come si mangia,

a Cassillo e Fontesambuco

si sente un odore di polpette con il sugo.

(Sferracavallo, Vallone Zilluso) e Santa Lucia

uva e ciliegie che vien voglia di mangiarle.

 

Questa è stata una buona, occasione

per parlare delle contrade di Agnone,

sono tutti lavoratori e di buon cuore

e a noi ci danno tanto onore.

Sërënata Agnuné

Scritta da Domenico Meo e musicata, nel 1986, da Lino Mastronardi è stata cantata per la prima volta dal Gruppo Folkloristico i Dragoni del Molise in Canada. La dolce melodia la eseguiva anche il Gruppo Folklorico Rintocco Molisano alle sue prime uscite di fine anni ottanta.

Versione del Gruppo Folklorico Rintocco Molisano 

 

Quand’é bbëlla scta nòttë sctëllata

sóttë alla casa dë la n’ammurata

la luna më guarda fëlicë

a mé ë a tuttë sct’amicë

sìendë la chëtarra cómë ndóna

pë té scta bbèlla canzónë  éééééé

 

Sërënata, sërënata agnunésë

tu sci la gioia dë ru paésë                              Ritornello

sërënata sërënata d’agnónë

tu sci la gioia dë lë uagliónë

 

Tu sci bbèlla cóm’e  na rósa

e përció të vùoglië pë spósa

sci sémblëcë ë sëngéra, dimmë sci

dimmë sci prùopria masséra

rë sëndëmìendë më s’énë arvëcënatë

ë sctu córë sci ngatënatë éééééé.

 

Ritornello

 

T’ajjë ammënata purë la vriccia

m’ajjë visctë ca la lucë në nzappiccia,

i candë finë ë dëmanë matina

së në më fé ndrà a ssa cucina,

la bbèlla tra lë bbèllë tu sci

e a mé më sci fatta mbazzì éééééé.

 

Ritornello

 

Fammë saglië fammë nghianà

ca mbrónda të vùoglië vascià,

mòina ca só nu bbéllë uagliéunë

cala abballë e ajjéprë ru purtéunë

chiss’ùocchië vóglië uardà

bbèlla majja më të vùoglië spusà éééééé.

Quandë s'abballa la saldarèlla

Canto scritto nel 1988 da Domenico Meo e musicato da Giuseppe Piccirilli.

Versione del Gruppo Folklorico Rintocco Molisano

 

Filastrocca tradizionale che precede il canto

Carnëvalë pazzë pazzë / s’à vënnutë ru matarazzë

ë la móglië pë dëspìëttë / s’à vënnutë lë sésë mbìëttë                    

Carnëvalë ch\mmùo sci mmùortë / la nzalata tënivë all'ùortë

ru prësuttë tënivë appisë / Carnëvalë pozz'èssë mbisë

 

​

Carnëvalë ë l'allëgria / ajja ndrà alla massaria

pë parlà chë la mia bbèlla / c'éma fa na saldarèlla

 

Éma i a capà rë randignë ë la frusscia ara vulà

 

la frusscia ara vulà / accuscì jë pòzzë accënnà

ë quàndë m’à capìutë / s'abballa ë ngë scta rëfìutë

la frusscia ara vulà / accuscì jë pòzzë accënnà

ë quàndë ma capìutë / s'abballa ë ngë scta rëfiutë.

 

Ru pùorchë éna accidërë la salgiccia 1'éna fa

 

la salgiccia 1'éna fa / Cungëttina éma i truuà

vinë russcë ë céndë pallòttë / s'ara abballà tutta la nòttë

la salgiccia 1'ëna fa / Cungëttina éma i truuà

vinë russcë ë céndë pallòttë / s'ara abballà tutta la nòttë.

 

All'Addulërata alla méssa i t'ajjë uardata

 

sëmbrivë na cërascia / të vuléva da nu vascë

t'éva dicërë na  masciatèlla / masséra s'abballa la saldarèlla

sëmbrivè na cërascia / të vuléva da nu vascë

t'éva dicërë na masciatèllà / masséra s'abballa la saldarèlla

​

Segue la danza il Saltarello eseguito dal 1989 al 2014 dal Gruppo Folklorico Rintocco Molisano e dal 2014 a tutt’oggi dal Gruppo Folklorico Agnone.

Ru paésë dë lë cambanë

Canzone dedicata ad Agnone. Scritta nel 1990, le parole sono di Domenico Meo e la musica di Giuseppe Piccirilli. Il canto è stato eseguito dal Gruppo Folklorico Rintocco Molisano e da qualche anno dal Gruppo Folklorico Agnone.

Versione del Gruppo Folklorico Rintocco Molisano

 

Na ghërlanda dë  mundagnë

nu suspirë  d'aria fina,

ru Vërrinë  é nu nasctrë  d'órë 

móvë  l'acqua e arrësbéglia l'amórë.

 

Sùonë  dólgë  dë  cambanë 

chë  prufuma e  musëca l'aria,

nu rëntuócchë  mulësànë

fèscta andica dë  cambanë.

 

Paésë  dë  cambanë

ru candë va lundanë                             Ritornello

cambana dë  pacë  e  amórë                         

sci mamma é vócë  dë  córë.

​

Nu rëcùordë  d'armunìa

è abbraccë  dë  figlië  tìa

o cambana d'allëgrìa

cóm'é  bbiéllë  ru sùonë  tìa.

 

Ritornello

La danza dë la cambana

Canto che accompagna la Danza della Campana, scritto nel 1991 da Domenico Meo e musicato da Mario Cerimele. Il canto e la danza sono stati eseguiti prima dal Gruppo Folklorico Rintocco Molisano e dal 2014 dal Gruppo Folklorico Agnone.

Versione del Gruppo Folklorico Rintocco Molisano

 

Fùochë, fùochë mìa

prëparamë la vìa

èscë la colata

rossa gialla e va

 

 

Ndi ndo ndi nda

mamma nostra fa prëgà

ndi ndo ndi nda                                  Ritornello

pë ru munnë va sunà

 

Sanda Maria

të bënëdica Ddìa

sci na crëatura

cambana ja sunà

Dimmë a chi pìenzë amórë

Canzone scritta nel 1992 da Domenico Meo e musicata da Mario Cerimele. La canzone ha vinto il premio quale migliore esecuzione al 15° Festival della canzone dialettale di Gambatesa (1992). Il Gruppo che esegue il canto, formatosi per l’occasione, era composto da Mario Cerimele, dai fratelli Fausto, Andrea e Gisetta Di Paolo e da Ida Cimmino. 

Dimmë  a chi pìenzë amórë

dimmë  a chi pìenzë amórë

tré vvòldë arru juórnë

matina, séra e mesiuórnë

tré vvòldë all’annë

Pasqua, Natalë e capëdannë.

 

O nannarè o nannarè

fammë suffrì, quandë sci bbèlla

o nannarè o bbèll’amó

i só la luna e tu sci ru sciórë

i só la luna e tu sci ru sciórë

 

Dimmë  a chi pìenzë amórë

dimmë  a chi pìenzë amórë

ména ru vìendë

córë dë diamandë

o rundënèlla

tu sci la cchjù bbèlla

 

ùocchjë nëré, ùocchjë nëré

fammë patì, quandë sci bbèlla

ùocchjë nëré, quìsctë é rru có

i só la luna e tu sci ru sciórë

i só la luna e tu sci ru sciórë

 

Dimmë  a chi pìenzë amórë

dimmë  a chi pìenzë amórë

ùocchjë dë marë

fammë sugnà, fammë vëdé

o bbianghëspinë

të vuùoglië bbénë sénza cunfinë

 

ùocchjë nëré, uócchjë nëré

fammë patì, quandë sci bbèlla

ùocchjë nëré, quìsctë é rru có

i só la luna e tu sci ru sciórë

i só la luna e tu sci ru sciórë

 

i só la luna e tu sci ru sciórë

i só la luna e tu sci ru sciórë.

La ndòccia d’Agnéunë

Canzone dedicata alla tradizionale ndòccia agnonese scritta nel 1995 da Domenico Meo e musicata da Lino Mastronardi; pubblicata sul libro di D. Meo, Le ndocce di Agnone. I fuochi della vigilia di Natale, Edizioni Enne, Campobasso 1996, pp. 100-101.

Versione eseguita da un gruppo di cantanti agnonesi: Michele Delli Quadri, Antonio Castellana, Antonietta Paniconi e all’organetto e voce Lino Mastronardi, purtroppo non si ricordano gli altri esecutori. 

 Sónanë dólgë lë cambanë

lë ndòccë vìenë da lundanë

p’allumënajë ru cundadóinë

alla naššëta dë ru Bbambóinë

 

Ndòccia d’Agnéunë, štélla lucèndë

sciuócchë dë nòivë, chéurë dë ggèndë                Ritornello

ndòccia d’abbàitë lìucë dë vójja

scèmma andóica, t’allumëna Ddójja

 

Ritornello

 

Lë ndòccë ngima allë spallë

càlanë lèndë a ccapabballë

Sand’Andògnë sfèrra la cambana

bbrivëdë dë tèrra mulësana.

 

Ritornello

 

Vëìria, paštìurë e agnìellë

a mesanòttë ru Bbambënìellë

sciumë dë fùochë, ndòccia d’améurë

pròiga e canda pë nìuuë ru Sëgnéurë

 

Ritornello

bottom of page