Domenico Meo
CULTURA POPOLARE

Dəvòrziə ndìembə də crisi

«Avvucà só mənuta appéna jùornə,

m’ajja ləvà maritəmə da tórnə

ajjə arsəštìutə, ajjə ngurpuratə

ma méuuə ru fégatə s’é ngrussatə;

alla spusata jójjə ggià éva fritta

ajjaprìettə la vócca: Ma štattə zitta».

«Sci mógliəma e la casa nn’é la tajja

ècchə cummanna schitta mamma majja»,

m’avìetta mandənajjə véramèndə:

«Ma chi tə rə tòcca ssu munumèndə»,

eh. . .  ma na càusa la pròpria sbaglìattə:

«Faccə mənójjə éssa chə té arru lìattə»,

ssə pó l’ajja dicərə spassiùnata

nn’é bbùonə manghə a fa chélla maššiàta,

va truuànnə rəštóccəra e canzìunə

ššéma də mé! éva cagnìe calzìunə.

R’accarézzə e tìembə nu mənìutə

ru tabbacchéunə ggià s’é ddurmìutə.

«Avvucà, ngə pòzzə passà a ssə faccènnə

saca rə tòjjə schitta pəcché jə pènnə.

Nzó sbuccata, schəsòtəmə ru sféuchə

ma ssə quóirə nn’appóila manghə léuchə.

Quànda é? ngə vùogliə mənójjə spissə,

tuttə ssə sòldə! ma ngə valə manghə issə».

Pə spusà papà s’avètta ndəbbətà

mə còšta də cchjù pə mannarrə a cacà.

«Caro avvocato é mègliə ca ndə nghìezzə

c’arvədàimə gn’arcàlanə rə prìezzə,

pə pagà a té nn’accattə cchjù lə panə

ma mó mə rə tìenghə quìrə cacalanə,

rə šturzéssə, pòzza jəttà lə vəlòinə,

m’a ssə prìezzə, sìuuə gna jə vùogliə bbòinə!».

Divorzio in tempo di crisi

«Avvocato sono venuta di buon mattino

debbo levarmi mio marito di torno

ho resistito, ho incorporato

ma adesso il fegato si è ingrossato;

appena sposata ero già fritta

aprii la bocca: Ma stai zitta».

«Sei mia moglie e la casa non è tua

qui comanda solo mia madre»,

mi dovetti mantenere veramente:

«Ma chi te lo tocca quel monumento»,

eh. . . ma una cosa la proprio sbagliai:

«Facci venire lei al letto con te»,

se poi la devo dire spassionata

non è buono neanche a fare quella cosa,

cerca scuse, trova attenuanti

sono stata scema a non trovare un altro uomo.

Lo accarezzo e tempo un minuto

il fessacchiotto si è già addormentato.

«Avvocato non tollero questa situazione

forse ce l’ha solo perchè gli pende.

Non sono sboccata, ma scusatemi lo sfogo

ma se quello non azzecca neanche lì.

Quant’è, ché non ci voglio venire spesso,

tutti quei soldi! ma se non li vale neanche lui».

Per sposarmi mio padre si dovette indebitare

mi costa di più per mandarlo via.

«Caro avvocato è meglio che non te la prendi ci rivediamo quando scendono i prezzi,

per pagarvi non mi compro più il pane

ma mo me lo tengo quel moscione,

lo strozzerei, possa buttare il veleno,

ma a questi prezzi, come gli voglio bene!».